[ Pobierz całość w formacie PDF ]
1959, nr 10, s. 159-175.
Pomoc społeczna w Polsce, pod red. J. Staręgi-Piasek, Warszawa 1985.
R. Wroczyński, Pedagogika społeczna, Warszawa 1985.
I. Pyrzyk, Prekursorzy pedagogiki opiekuńczej (J. H. Pestalozzi, J. Kroczak, A. Makarenko, J.
Babicki), Toruń 2003.
13
J. Radwan-Pragłowski, K. Frysztacki, Społeczne dzieje pomocy człowiekowi: od filantropii
greckiej do pracy socjalnej, Warszawa 1996.
P. Rich, Edukacja i kultura w Europie Zachodniej (VI-VIII w.), przeł. M. Radożycka-
Paoletti, Warszawa 1995.
B. Russell, Mądrość Zachodu, przeł. W. Jacórzyński, M. Wichrowski, oprac. naukowe Teresa
Hołówka, Warszawa 1994.
J. Serczyk, Albertyna: uniwersytet w Królewcu (1544-1915), Olsztyn 1994.
K. Stopka, A. K. Banach, J. Dybiec, Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2000.
Szkoły eksperymentalne w świecie 1900 - 1960. Praca zbiorowa pod red. W. Okonia,
Warszawa 1964.
Z. Skubała-Tokarska, Z. Tokarski, Uniwersytety w Polsce, Warszawa 1972.
S. Sztobryn, Badania nad Filozofią pedagogii Józefa Hoene Wrońskiego w
czasopiśmiennictwie pedagogicznym w latach 1918-1939, Biuletyn Historii Wychowania
1995, nr 1, s. 20-27.
A. Smołalski, Osoba i zawód nauczyciela w polskiej myśli pedagogicznej do 1939 roku,
Wrocław 1983.
W. Szulakiewicz, Historia oświaty i wychowania w Polsce 1918-1939. Studium
historiograficzne, Toruń 2000.
W. Szulakiewicz, Historia oświaty i wychowania w Polsce 1944 1956, Kraków 2006.
A. Szumski, W walce o postępową szkołę. Rzecz o Henryku Rowidzie, Warszawa 1977.
W. Witwicki, Platon jako pedagog, Warszawa 1947.
J. Olczak Ronikier, Korczak; próba biografii, Warszawa 2011
S. Wołoszyn, Korczak, Warszawa 1978
S. Wołoszyn, Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku: próba zarysu encyklopedycznego,
Warszawa 1992.
I. Zarębski, Iter Italicum - włoska droga wczesnego humanizmu w Polsce, Rocznik
Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie, z. 26. Prace Historyczne III , Kraków 1967, s. 69-
83.
D. %7łołądz, Ideały edukacyjne doby staropolskiej, Warszawa 1990.
14
IV. Komentarz
Zarys programu historii myśli pedagogicznej obejmuje podstawową wiedzę z zakresu
pedagogiki retrospektywnej dla kandydata na pedagoga. W programie tym nie wyróżnia się
haseł adresowanych bezpośrednio do słuchaczy różnych specjalności studiów
pedagogicznych. Pojawia się zatem potrzeba jego profilowania ze względu na swoistość
specjalności, z zakresu której studenci odbierają wykształcenie. Stąd też jest sprawą
oczywistą, że prowadzący przedmiot nauczyciel akademicki ma prawo, a nawet obowiązek,
wprowadzania nowych treści i zarazem rezygnacji z tych, których nie uzna za konieczne,
dobierania tematów wykładów i ćwiczeń do specjalności.
Należy jednak pamiętać o tym, że studiów nie można jedynie utożsamiać z prostym
przygotowaniem do zawodu nauczyciela czy wychowawcy. Tu wymagania muszą być
wyższe, a otrzymywana wiedza pełniejsza, wyrażająca współczesny dorobek danej
subdyscypliny pedagogicznej, dająca podstawy dobrej orientacji w piśmiennictwie, słowem -
wiedza odpowiadająca dyplomowaniu. Taką właśnie wiedzę sugeruje niniejszy Zarys
programu. Toteż nie należy rezygnować z ambicji pełnego jej wyegzekwowania od
kandydatów na pedagogów. Zwłaszcza powinno to dotyczyć materiału obejmującego te
zjawiska edukacyjne przeszłości, które nie osłabiły swojej teoretycznej i praktycznej
wymowy w dobie obecnej. Akcentowanie pluralistycznego charakteru myśli edukacyjnej i
różnorodności praktyki oświatowo-wychowawczej minionych epok historycznych,
wydobywanie z nich i upowszechnianie wśród studentów informacji o wielokierunkowych
działaniach innowacyjnych nauczycieli i wychowawców, w szczególności zaś ukazywanie
piękna, bogactwa i roli historii myśli pedagogicznej we współczesnych naukach
pedagogicznych - to podstawowe założenia ideowe realizacji kursu tego przedmiotu na
poziomie wyższym.
Celem przezwyciężania szerzących się w Polsce współczesnej (także wśród
nauczycieli i pedagogów) postaw ksenofobicznych, w realizacji programu kształcenia
historyczno-pedagogicznego powinny być akcentowane ogólnoświatowe zjawiska i tendencje
rozwojowe oświaty i pedagogiki w perspektywie historycznej. Oznacza to m.in. stosowanie
metody retrogresywnej w rozważaniu niemal wszystkich zagadnień uwzględnionych
w niniejszym Zarysie programu.
15
Zakres treści kształcenia dla studentów studiów stacjonarnych i niestacjonarnych jest
identyczny i zgodny ze standardami kształcenia dla kierunku pedagogika. Program
kształcenia z przedmiotu zapewnia nabycie tej samej wiedzy i uzyskanie tych samych
kwalifikacji na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych. Program nauczania z historii myśli
pedagogicznej umożliwia studentowi wybór treści kształcenia w wymiarze nie mniejszym niż
30% godzin zajęć z zakresów i na zasadach ustalonych przez jednostkę prowadzącą
kształcenie.
Opracowanie
Katedra Historii Oświaty i Wychowania
16
[ Pobierz całość w formacie PDF ]