[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ten ustrój poetyczności
i wszystko we mnie tańcuje:
mgły i smutek, i podłości -
i na skrzydłach mi cięży
ciężar jakby cudzych łez:
ktoś płacze
i Å‚zy siÄ™ do mojej duszy
czepiły - skrzydeł nie ruszy
mój Duch, bo spętany.
Słyszałem, jakby gdzieś nad nami
w górze, czy u stropów, czy chmur,
ktoś rzewnymi płakał łzami,
MARYNA
Co panu jest, co panu jest,
niech pan idzie ochłonąć na dworze,
na wichrze.
POETA
Tam! tam gorze
jeszcze więcej - tam mnie porywa
ten sad, gdzie drzewa ogromniejÄ…
i ponurość się rodzi straszliwa
z krzewów i pni, i liści - co rdzewieją
w ciemni, jak majaki
spokojnych Słowiańskich Bogów.
MARYNA
- A, prawda siÄ™ jak oliwa
zbiera; - cóż to pana boli?
myśl - ?
POETA
Ta myśl mnie boli: -
jest ktoś, co mnie wiąże do roli,
i ktoÅ›, co mnie od roli odrywa;
jest ktoś, co mi skrzydła rozwija,
i ktoś, co mi skrzydła pęta;
jest ktoÅ›, co mi oczy zakrywa,
i ktoś, co światło ciska;
jest jakaś ręka święta
i jest dłoń inna, przeklęta;
jest Szczęście, co się ze mną mija,
i Nieszczęście, które mnie tuli.
MARYNA
%7łe to pan wszystko tak pamięta,
że pan tym wszystkim tak się czuli.
SCENA 9.
CZEPIEC, KUBA.
CZEPIEC
Pódzies, smyku! pódzies, zdybiu!
KUBA
Dejciez pokój, panie wójcie.
CZEPIEC
Nie kręć się tu pod nogami,
tu starszeństwo ino sami.
KUBA
A jo coś wim i pedziołbym,
żebyście się nie ciskali.
CZEPIEC
Co...?
KUBA
Wy macie pójść kajś z nim.
(tu wskazuje na Gospodarza).
CZEPIEC
(wskazujÄ…c)
Z tym...
KUBA
(wskazujÄ…c)
Co śpi.
CZEPIEC
Ka?
KUBA
Na Moskali!
CZEPIEC
Co, ja z nim, z tym, co śpi - - ?!
KUBA
Cyt, jemu się cosik śni;
był u niego jakiś pon,
bary mioł jak chlebny piec.
CZEPIEC
JakiÅ› bardzo znakomity pon,
jezli bary mioł jak piec.
KUBA
Zajechał konno w podwórze,
a potem, jak se pogadali
z tym, co śpi - pon Jaśka wzion;
Jasiek zaraz konia spion
i zakrzyknął: bić Moskali!
Myśmy dwa ze Staskiem stali.
Jesce wam i to powtórze,
jak oni tu siÄ™ zgodali...
CZEPIEC
A ten pon - - ?
KUBA
Gość z Ukrainy,
jakiÅ› okropnie bogaty,
straśnie polskie robił miny.
CZEPIEC
Stary - ?
KUBA
Pono setne laty. -
Mówili o jakisi rzezi, krwi -
że trza objezdzywać dwory;
pon był do szyćkiego skory,
tak się prędziuśko zmówili,
że jak stary już skońcyli,
tośmy ledwo odskocyli
ze Staskiem ode drzwi
i niby to, że trzymomy siwka.
CZEPIEC
Koń był siwy - ?
KUBA
Jak śnig, mliko,
a czaprak pozłocisty.
CZEPIEC
Czy to nie jakosi podrywka,
czy Czart może ze mnie drwi?
Kto go więcej widzioł?
KUBA
Nik.
CZEPIEC
Staszek: bajok, a ty: śpik.
KUBA
Nie wierzycie- - jest podkowa,
bo koń złotem był podkuty;
oddarła sie i jo naloz.
CZEPIEC
Gdzie jest?
KUBA
A oddałem zaroz,
a matuÅ› schowali do skrzynie.
CZEPIEC
Schowali podkowe do skrzyni - ?
nikomu nie pokazali;
jak na dobrom gospodynie,
dobrze - to sie nawet chwali.
Ale Szczęście! - Jo już wim,
trza, żebyśmy poszli z nim.
SÅ‚uchaj, Kuba, podz ty ze mnÄ…,
bo jest ciemno.
Bedzies świciuł, zbierema się!
(z gestem w stronÄ™ Gospodarza)
Czekajcie! Rozmówiewa się!
SCENA 10.
CZEPIEC, DZIAD.
CZEPIEC
(nastąpił we drzwiach na wchodzącego)
A cóżeś za...!
DZIAD
Panie wójcie!
CZEPIEC
Ni mocie ka? W drodze stójcie?!
DZIAD
A strzeżcie sie - zmiłujcie się -
tak sie rozpytujom chłopy,
jakby się co miało dziać:
chcom sie do żelastwa brać.
CZEPIEC
Stanie sie, co ma sie stać.
DZIAD
Jasiek cosi po wsi gonił
konno - w okna wszystkim dzwonił.
CZEPIEC
Czy ja spał, gdziem ja był!
DZIAD
Wyście, panie wójcie, pił.
SCENA 11.
CZEPIEC, GOSPODYNI.
GOSPODYNI
Mój ta śpi...
CZEPIEC
Wasz ta śpi...
GOSPODYNI
Tyla sie naciskoł, szumioł,
zwymyśloł het dookoła.
CZEPIEC
Mówił co i ciekawego?
GOSPODYNI
A kto by ta co rozumioł?
CZEPIEC
To może co będzie - hę?
GOSPODYNI
Tylo z tegö, co z niczego;
kajś sie zbiroł, kajś sie broł,
moze by był kogo proł.
CZEPIEC
Moze by nie było zle?
GOSPODYNI
Moze byście chcieli ś nim
konno lecieć?,
CZEPIEC
Konno, gdzie - !?
GOSPODYNI
Jo to wim - - ?
CZEPIEC
A mówił tyz więcy co?
GOSPODYNI
Jo to wim?
CZEPIEC
Kto jak kto - ale jo!
SCENA 12.
RADCZYNI, DZIENNIKARZ.
RADCZYNI
Panowie macie tak wiele
absorbujÄ…cej pracy - a Wesele
zwabiło pana.
DZIENNIKARZ
Rad jestem
od głupstwa oderwać się chwilę.
RADCZYNI
Pańska praca: rzecz serio,
a pan takim przekreśla ją gestem,
tak jÄ… wspomina niemile,
tÄ™ rzecz serio.
DZIENNIKARZ
Rzeczy serio nie ma;
wszystko jest prowizoryczne:
przekonania, opinie, twierdzenia.
RADCZYNI
Jednak Prawda - ?
DZIENNIKARZ
Nawet Prawdy cienia!
RADCZYNI
To tak zależy od człowieka;
ale gdy pan sam ucieka
z posterunku - - ?
DZIENNIKARZ
Pani, to akcyza:
"Placówka" - imaginacja;
Danaid zbyteczne trudy.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]