[ Pobierz całość w formacie PDF ]
stałą pracę na etacie adiunkta. Doktorat 1962 pod kierunkiem Marii %7łebrowskiej. W 1968 organizuje w Instytucie
Psychologii zespół do Badań Psychologicznych Mechanizmów Wychowania, przekształcony następnie w Zakład
Stosowanej Psychologii Wychowawczej, a w latach 80-tych w KatedrÄ™ Psychologii Wychowawczej. Organizator
specjalizacji wychowawczej na studiach dziennych i zaocznych oraz Studiów Podyplomowych w zakresie
orientacji i poradnictwa zawodowego oraz profilaktyki trudności w nauce. Koordynator badawczych programów
resortowych w latach 80-tych. Szereg publikacji dotyczących problematyki zainteresowań dzieci i młodzieży oraz
ich aktywności społecznej i intelektualnej: Dzieci bierne społecznie (1970), Przeciw nudzie. O aktywności (1977),
Rozwój i kształtowanie zainteresowań (1978), Błąd w wychowaniu (1990), Zwiatopogląd młodzieży (1991).
ZASAU%7Å‚ENI - ANDRZEJ JURKOWSKI
Andrzej Jurkowski (1935 2006). Urodził się w Warszawie, gdzie ukończył liceum im. Adama Mickiewicza i
rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1958 uzyskał magisterium z psychologii na Wydziale
Pedagogicznym UW i na tymże Wydziale rozpoczął pracę w Katedrze Psychologii Wychowawczej kierowanej
przez prof. dr Marię %7łebrowską. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w roku 1965 na podstawie
dysertacji dotyczącej rozwoju rozumowania przez analogię u dzieci w wieku szkolnym. Dwa lata pózniej ukazała
się jego książka na ten temat. Został za nią nagrodzony przyznawaną przez Polskie Towarzystwo
Psychologiczne prestiżową nagrodą im. Stefana Błachowskiego dla młodych naukowców. W latach 1969/70
przebywał na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu w Birmingham, gdzie współpracował z prof. E. A. Peelem.
W roku 1976 już w Instytucie Psychologii Wydziału Psychologii i Pedagogiki UW habilitował się na podstawie
książki "Ontogeneza mowy i myślenia". Pod koniec lat siedemdziesiątych zainteresował się także problematyką
psychologii wychowania. Opublikował szereg znaczących prac z tego zakresu. Oprócz ogólnych i
metodologicznych problemów rozwoju i wychowania interesowały go również takie zagadnienia, jak: psychologia
nauczania, diagnoza psychopedagogiczna, aktywizacja poznawcza uczniów, ekspertyzy psychologiczne na
rzecz oświaty.
Od roku 1990 pełnił funkcję Kierownika Katedry Psychologii Wychowawczej. Dwukrotnie był wybierany do
Komitetu Nauk Psychologicznych PAN. Przez wiele lat był przewodniczącym Rady Redakcyjnej Psychologii
Wychowawczej i członkiem Rady Redakcyjnej Kwartalnika Polskiej Psychologii Rozwojowej. Był także
członkiem redakcji czasopism: Polish Psychological Bulletin, Polskie Forum Psychologiczne oraz Psychologia,
Edukacja i Społeczeństwo. Był współautorem wielokrotnie wznawianego podręcznika Podstawy psychologii dla
nauczycieli.
Za swą pracę naukową otrzymał trzykrotnie nagrody Ministra.
Jego działania miały także wpływ na obszar psychologii praktycznej. Opracował "Test Językowy Leksykon"
służący do badania zasobu słów rozumianych i używanych przez młodzież. Był także uważnym i cenionym
recenzentem wydawnictw przeznaczonych dla dzieci. Swą pracę dydaktyczną zaczynał od prowadzenia ćwiczeń
z psychologii rozwojowej. Z biegiem lat rozszerzał się zakres jego zajęć dydaktycznych. Jego seminaria
magisterskie ukończyło ponad 70 dyplomantów. W ostatnich latach był kierownikiem specjalizacji "Psychologia
wychowawcza stosowana".
ZASAU%7Å‚ENI - MIECZYSAAW KREUTZ
Mieczysław Kreutz (1893-1971). Urodzony we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum oraz studia na Wydziale
Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Studiował biologię, a także filozofię m.in. u Kazimierza Twardowskiego.
Od 1921 roku asystent w Zakładzie Psychologii Uniwersytetu im J. Kazimierza we Lwowie. Doktorat 1924,
habilitacja ("Zmienność rezultatów testów") w 1927. Od 1928 zastępca profesora oraz kierownik Zakładu
Psychologii (po Twardowskim). 1934 mianowany profesorem nadzwyczajnym. W 1946 mianowany profesorem
zwyczajnym na Uniwersytecie Wrocławskim gdzie organizuje studia psychologiczne i Katedrę Psychologii.. Od
1953 na Uniwersytecie Warszawskim gdzie kieruje KatedrÄ… Psychologii Eksperymentalnej do matury.
Konsekwentny kontynuator pewnych wątków psychologicznych szkoły lwowsko-warszawskiej. Zwolennik
introspekcji i metod badania uwzględniających składnik świadomości osoby badanej. Krytyk istniejących testów
diagnostycznych. Autor tzw. metody maksymów czyli metody mierzenia dyspozyji za pomocą rezultatu
maksymalnego. Prace poświęcone problematyce woli (wola rozumiana jako proces hamowania impulsu). W
okresie warszawskim interesował się problematyką rozumienia tekstów, opracował metodę badania rozumienia
tekstów. Podstawowe prace: Zmienność rezultatw testów cz. I i II (Lwów 1927, 1933), Zarys ramowej teorii woli
(Kwartalnik Psychologiczny, 1935), Kształcenie charakteru (Warszawa 1946), Podstawy psychologii (Warszawa
1949), Rozumienie tekstów (Warszawa 1968).
ZASAU%7Å‚ENI - MARIUSZ MARUSZEWSKI
Mariusz Maruszewski (1932-1973). Psycholog, neuropsycholog, inicjator badań neuropsychologicznych w
Polsce. Studiował psychologię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Moskiewskiego w latach 1950-1955. Po
ukończeniu studiów asystent w Katedrze Psychologii Ogólnej na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu
Warszawskiego. 1958-1959 staż w Instytucie Neurochirurgii pod kierunkiem Aleksandra Aurii. Doktorat 1960 u
prof. Tadeusza Tomaszewskiego. Pionier badań w Polsce nad mózgowymi mechanizmami czynności mowy i jej
zaburzeniami. Współtwórca i kierownik Zespołu Terapii Mowy przy Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej w
Konstancinie pod Warszawą. Kierownik Zespołu Naukowo-Badawczego Neuropsychologii na UW i inicjator
specjalizacji w zakresie neuropsychologii klinicznej. Zorganizował pierwszy w Polsce Zakład Psychologii
[ Pobierz całość w formacie PDF ]