[ Pobierz całość w formacie PDF ]
warstwę parafiny o temperaturze około 44 C, by nie dopuścić do oparzenia świeżo
zagojonej skóry. Parafinę pozostawia się na około 20 -30 minut. Dla utrzymania blizny w
pozycji rozciągnięcia stosuje się ortezy, opaski lub obciążenia. Natychmiast po takim
zabiegu wskazane jest stosowanie masażu ćwiczeń rozciągających, aby zwiększyć zakres
ruchów.17
4. Pielęgnacja skóry
Gojąca skóra staje się sucha i łamliwa oraz napięta. Pojawiają się na niej pęcherze
i często brak naskórka. Wtedy unika się środków antyseptycznych oraz hydroterapii,
ponieważ wysuszają skórę. Wystarczą zwykłe zmywanie oraz natryski. Na obszary
odsłonięte, moczy się je uprzednio, a potem nakłada okłady ze zwilżonej gazy, aby nie
uszkodzić powstałego naskórka. Skórę trzeba często oczyszczać oraz nawilżać stosując
różne nawilżające preparaty: olejek mineralny, krem z aloesu oraz masło kakaowe.
Należy w sposób możliwy unikać tarcia, aby nie uszkodzić skóry. Powstałe pęcherze
można zlikwidować używając jałowej igły, a następnie przycisnąć opatrunkiem, żeby
wytworzyły się strupy. Skóra jest sucha i łatwo ulega pęknięciom, dlatego,
powinno się ją natłuszczać. Kremy i substancje natłuszczające kładzie się na
skórę i delikatnie wciera. Przy czym nie należy robić tego zbyt często. Najlepiej
wspomaga się gojenie przy pomocy masażu, delikatnymi, wzdłużnymi ruchami, stosując
przy tym środek poślizgowy. Nadmierną wrażliwość skóry można zmniejszyć poprzez
zastosowanie ucisku bandażem elastycznym, pończochę czy odzieżą, która przylega do
ciała.18
5. Rehabilitacja długoterminowa i powrót do codzienności
Długoterminowy etap powrotu do zdrowia i do życia codziennego, rozpoczyna się
przeważnie wraz z wyjściem ze szpitala. Pacjent zaczyna się wtedy integrować ze
społeczeństwem. U chorych, którzy przeszli ciężkie oparzenia, rehabilitacja może trwać
jeszcze w warunkach ambulatoryjnych, a niewykluczone, że będzie potrzebna jeszcze
zmiana opatrunków czy leczenie chirurgiczne. Jest to okres, w którym pacjent powoli
odzyskuje poczucie własnych możliwości, ale jednocześnie dostosowuje się do ograniczeń
wynikających z urazu. Pierwszy rok po hospitalizacji jest czasem, w którym może dojść
do szczególnie mocnych zaburzeń stresowych. Chodzi tu przede wszystkim o problemy
fizyczne i psychosocjalne. W problemach fizyczny chory, może napotkać różne problemy
życia codziennego, np. niemożności używania rąk, ograniczoną tolerancję wysiłku czy
nasilony świąd skóry. Wiele urazów, które kończą się amputacją, neuropatią, czy
tworzeniem się blizn może mieć wpływ na wygląd i stan psychiczny pacjenta. Poza
wysokimi wymogami rehabilitacji, pacjent musi sobie radzić z innymi czynnikami w życiu
codziennym takimi jak:
opieka na rodzinÄ…, powrotem do pracy, zaburzeniami funkcji seksualnych, zmianÄ…
wyglądu zewnętrznego. Wtedy może pojawić się depresja, chociaż dostosowanie się do
doznanych urazów pojawia się z czasem. Po wypisie ze szpitala przydatny może okazać
się kontakt telefoniczny lub wizyty ambulatoryjne. Trudności w życiu wiążą się zwykle z
uświadomieniem sobie pogorszenia jakości życia i własnej samooceny. Pacjenci z
rozległymi oparzeniami wymagają dłuższej terapii przed powrotem do pracy zawodowej.
W przypadku połowy pacjentów dochodzi do zmian w statusie zawodowym.19
Bardzo ważnym czynnikiem jest adaptacja pacjenta przez otoczenie i jego samego
na oparzenie.
17
S.J. Garrison, Podstawy rehabilitacji i medycyny fizykalnej, PZWL, Warszawa 1997, str.103.
18
S.J. Garrison, Podstawy rehabilitacji i medycyny fizykalne, PZWL, Warszawa 1997
19
Wyd. pod redakcją Jacka Smereki, ABC Oparzeń, Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2007, str. 35
Materiały Distance Learning
© Wyższa SzkoÅ‚a Informatyki i ZarzÄ…dzania z siedzibÄ… w Rzeszowie 18
Fizjoterapia kliniczna w chorobach narządów wewnętrznych
Fizjoterapia w oparzeniach
Tabela 5. Czynniki wpływające na adaptację:
[ Pobierz całość w formacie PDF ]